UFABETWINS การคว้าแชมป์ระดับแกรนด์สแลมถือเป็นความฝันสูงสุดของนักกีฬาเทนนิสเลยก็ว่าได้
สำหรับนักกีฬาบางคนพยายามทุ่มเททั้งชีวิตแต่ก็ไปไม่ถึง และต่อให้ไปได้ถึงแล้วยังไงต่อ? เพราะปลายทางความสำเร็จที่แท้จริงคือการต่อยอดและทำให้ตัวเองกลายเป็นแบรนด์ที่ทุกคนจดจำได้
ในขณะที่การอยู่บนกระแสและเป็นคนมีอิทธิพลต่อคนกลุ่มใหญ่ดูจะเป็นเรื่องยาก แต่ล่าสุดมีสาวน้อยวัยเพียง 18 ปี อย่าง เอ็มม่า ราดูคานู ทำได้สำเร็จแล้ว
การคว้าแชมป์แรกในชีวิต แถมยังเป็นรายการระดับแกรนด์สแลม ทั้ง ๆ ที่ลงเล่นตั้งแต่รอบคัดเลือกรอบแรก จนกลายเป็นความสำเร็จที่มาถึงเร็วอย่างเหลือเชื่อ แต่ยิ่งกว่านั้น เส้นทางหลังจากคว้าแชมป์ของเธอต่างหากที่สามารถยกระดับตัวเองจากนักกีฬาให้เป็นอินฟลูเอนเซอร์ได้อย่างสวยงาม
นอกจากความน่ารักทรงเสน่ห์และฝีไม้ลายมือที่ไม่ธรรมดา มีส่วนประกอบใดอีกบ้างที่ทำให้ เอ็มม่า กลายเป็นสาวน้อยมหัศจรรย์ที่ใครก็ต้องหลงรัก ?
โลกของ “Gen Z”
การคว้าแชมป์ ยูเอส โอเพ่น 2021 ของ เอ็มม่า ราดูคานู อาจจะดูเหมือนพล็อตเดิม ๆ ของวงการกีฬาที่เราได้เห็นบ่อย นั่นคือการผงาดคว้าแชมป์ของม้านอกสายตาและเป็นมือวางไร้อันดับอะไรเทือก ๆ นั้น แต่หากเรามองความสำเร็จของ เอ็มม่า ให้ดี เราจะได้เห็นบางสิ่งที่มากกว่าแค่ “การพลิกล็อก” แบบที่หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าว
อย่างแรก เทนนิส ไม่ใช่กีฬาที่คุณจะสามารถหลบซ่อนจุดอ่อนได้เลย โดยเฉพาะประเภทชายเดี่ยวหญิงเดี่ยวนั้น คุณต้องลงไปในสนาม ดวลกับคู่แข่งแบบตัวต่อตัว ถ้าทำพลาดคุณก็เสียแต้ม ถ้าคุณแพ้ให้กับความกดดัน เล่นด้วยความไม่เป็นตัวของตัวตัวเอง หรือกระทั่งไม่เชื่อมั่นว่าตัวเองจะชนะได้ คุณก็จะกลายเป็นผู้แพ้แบบไม่ต้องสงสัย … ความกดดันและภาระของการเป็นแชมป์ มันไม่เหมือนกับฟุตบอลที่ต่อให้บางวันคุณเล่นไม่ดี คุณก็สามารถจบเกมด้วยการเป็นผู้ชนะได้ ผ่านประสิทธิภาพการเล่นของเพื่อนร่วมทีมอีก 10 คน (และตัวสำรอง) ที่เหลือ
สำหรับเด็กอายุ 18 ปี การรับมือกับความกดดันในนัดชิงชนะเลิศรายการใหญ่อย่าง ยูเอส โอเพ่น ถือเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ นอกจากตัวของ ราดูคานู แล้วยังมีนักเทนนิสรุ่นใหม่ที่อายุอยู่ในวัยทีนเอจอีกหลายคนที่เก่งกาจไม่แพ้กัน อาทิ คอรี กอฟฟ์, เลย์ลาห์ แอนนี่ เฟอร์นานเดซ หรือจะเป็นสาวมหัศจรรย์ที่เพิ่งผ่านหลัก 20 ปีไปหมาด ๆ อย่าง นาโอมิ โอซากะ ก็ถือว่าเป็นการบ่งบอกถึงความเปลี่ยนแปลงของวงการเทนนิสที่คนอายุน้อย ๆ เริ่มมีบทบาทมากขึ้น
เหตุการณ์แบบนี้หากย้อนกลับไปสัก 10-20 ปีก่อน สิ่งเหล่านี้แทบเป็นไปไม่ได้เลยในยุคที่ 2 พี่น้อง วิลเลี่ยมส์ (วีนัส และ เซเรน่า) ยืนหนึ่งในวงการ ทว่าหลังจากผ่านพ้นช่วงยุค 3-4 ปีที่ผ่านมา กลุ่มนักกีฬาอายุน้อยหลายคนก็เริ่มเติบโตขึ้นด้วยมายด์เซ็ต (กรอบความคิด) ที่แตกต่างจากนักกีฬาในอดีตเป็นอย่างมาก เรื่องนี้บ่งบอกถึงยุคสมัยที่เปลี่ยนไปของสังคมโลกด้วย
นักกีฬาดาวรุ่งสมัยก่อน ๆ มีลักษณะที่ยึดถือระบบของความเป็นซีเนียร์หรือเรื่องของวัยวุฒิเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ยังมีการยึดถือเอาหลักการหรือหลักสูตรในแบบที่ “เชื่อตามกันมา” มาปรับใช้กับวิธีพัฒนาตนเองเสียเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากการเข้าถึงข้อมูลในยุคก่อนหน้านี้ไม่ได้ง่าย และข้อมูลที่เจอก็ไม่ได้กว้างและลึกเท่ากับที่เด็ก ๆ ในยุคปัจจุบันพบเจอ
ยกตัวอย่างเช่น อังเดร อากัสซี่ สุดยอดนักเทนนิสชายยุค 90s ก็เป็นอีกคนที่พัฒนาตัวเองด้วยองค์ความรู้จากคนรุ่นเก่า เนื่องจากพ่อของเขาบังคับขู่เข็ญเขาตั้งแต่เด็กจนเขาสามารถก้าวข้ามความกดดันและกลายเป็นแชมป์ระดับแกรนด์สแลมได้ในบั้นปลาย
ไม่ใช่นักกีฬาระดับโลกเท่านั้น ใกล้ตัวคนไทยเราหน่อยอย่าง ชนาธิป สรงกระสินธ์ หลายคนก็คงเคยได้ยินวิธีการฝึกเองโดยคุณพ่อ ก้องภพ ที่ใช้วิธีการฝึกที่แตกต่างจากการฝึกทั่วไปของเด็ก ๆ รุ่นเดียวกัน ที่ใส่ความกดดันจนทำให้ลูกชายต้องร้องไห้ แต่สุดท้ายเพราะสิ่งนี้ เราจึงได้เห็นคุณภาพที่แตกต่างในวันที่ “ชนาคุง” เติบโตขึ้น
ตัดภาพมายังปัจจุบัน วิธีการแบบที่กล่าวมาดูเหมือนจะเป็นวิธีการพัฒนาทักษะที่ค่อนข้างตกยุคไปแล้ว สำหรับเด็กรุ่นใหม่อย่าง ราดูคานู หรือใครอีกหลาย ๆ คน เพราะเด็ก Gen Z (ช่วงวัยที่เกิดระหว่างปี 1997-2012) เติบโตขึ้นมาในยุคที่เรียกว่า “พร้อมจะเริ่มต้น” เนื่องจากพวกเขาสามารถเข้าถึงช่องทางการเพิ่มพูนทักษะเฉพาะทางได้ทันทีแบบลัดขั้นตอนได้ด้วยตัวเอง เด็ก Gen Z หลายคนจึงไม่ค่อยเชื่อมั่นในระบบการศึกษาแบบขั้นบันได โดยเฉพาะในวันที่พวกเขาพบคุณค่าและสิ่งที่ตัวเองถนัดอย่างแท้จริง พวกเขาก็จะต่อยอดสิ่งนั้นได้อย่างอิสระ ผ่านการเรียนรู้จากข้อมูลที่ไร้ขีดจำกัด
ไม่ใช่เรื่องว่าวิธีไหนดีกว่าหรือแย่กว่า แต่บริบทของสังคมโลกเปลี่ยนไป กลุ่มคน Gen Z ตื่นตัว ค้นพบ และเริ่มต้นความเป็นตัวเองได้ไวกว่ากลุ่มคนยุคก่อน ๆ ทั้ง Gen Y, Gen X หรือ Baby Boomer ดังนั้นหาก Gen Z ใช้ความไวในการค้นพบตัวเองให้เป็นประโยชน์ และค้นพบสิ่งที่ถูกต้องเหมาะกับศักยภาพที่ตัวเองมีอยู่จริง ๆ พวกเขาก็จะพัฒนาไปข้างหน้าได้ตั้งแต่ช่วงอายุน้อย ๆ
เรื่องนี้สะท้อนผ่านการพัฒนาด้านทักษะเทนนิสของ ราดูคานู ได้อย่างชัดเจน เธอรู้ว่าตัวเองชอบเทนนิส
หลังจากได้ทดลองค้นหาตัวเองมากับหลายสิ่ง ทั้งการขี่ม้า, เต้นแท็ป, กอล์ฟ, สกี, บาสเกตบอล หรือแม้แต่กระทั่งการขี่มอเตอร์ไซค์โมโตครอส แต่เมื่อเธอได้เจอกับเทนนิส เธอก็รู้สึกถึงความพิเศษและศักยภาพตัวเองในทันที จากนั้นเธอก็ไม่ต้องรอให้ใครมาบอกให้เธอต้องไปซ้อมและพัฒนาตัวเองด้วยการเล่นอย่างเอาจริงเอาจัง
“ฉันเติบโตขึ้นมาแบบที่แปลกจากคนอื่น ๆ ไปหน่อย ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ฉันชอบและประทับใจเป็นพิเศษถึงระดับที่ฉันบอกตัวเองว่า ‘ว้าว ฉันอยากเป็นเหมือนเธอจัง’ ฉันแค่อยากเป็นอย่างที่ตัวเองเป็นและมีความสุขในสิ่งที่ตัวเองทำมากกว่า” ราดูคานู ให้สัมภาษณ์ผ่านนิตยสารแฟชั่นอย่าง Voque
เธอรู้ตัวเองดีและเอาจริงเอาจังกับกีฬาชนิดนี้ตั้งแต่ 9 ขวบ ไม่รู้ว่าเธอพัฒนาได้เร็วแค่ไหน แต่ที่แน่ ๆ เธอเก่งตั้งแต่เด็ก การันตีด้วยรางวัลแชมป์ระดับประเทศรุ่น 9 ขวบ, ต่ำกว่า 12 ปี และต่ำกว่า 16 ปี นอกจากนี้ยังคว้าแชมป์ของสหพันธ์เทนนิสนานาชาติ (ITF) ระดับเยาวชนได้ตั้งแต่อายุ 13 ปีอีกด้วย
การโฟกัสกับเทนนิส และเน้นที่การฝึกฝนทักษะมากกว่าการคำนวณเรื่องอันดับและตัวเลขมือวางซึ่งเป็นสิ่งที่นักเทนนิสหลายคนในยุคก่อน ๆ อยากจะทำอันดับให้ดี ๆ ทำให้ ราดูคานู อยู่ในอันดับมือวางที่ 150 ของโลก ก่อนที่เธอจะลงเล่นในนัดชิงชนะเลิศยูเอส โอเพ่น แต่ถึงจะเป็นอันดับที่ต่ำที่สุดในประวัติศาสตร์นัดชิงชนะเลิศ แต่สิ่งที่ซ่อนอยู่หลังตัวเลขคือศักยภาพ ที่มันสำคัญกว่าอันดับเยอะเลยทีเดียว … อันดับทำให้ถูกจับตามอง แต่ฝีมือต่างหากที่ทำให้เธอเป็นผู้ชนะ … นี่คือแนวคิดของเด็กน้อยวัย 18 ปี อย่าง ราดูคานู
“ฉันคิดเสมอว่าตัวเองเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ที่อาจจะขี้อายและไม่ค่อยได้พูดมากมายนัก แต่กับการเป็นนักกีฬาฉันต้องเป็นคนที่กล้าหาญในสนาม ไม่กลัวการต่อสู้ ความกล้าคือจุดเริ่มต้นของความแข็งแกร่ง ถ้าคุณมีสิ่งนี้ คุณก็จะสามารถบรรลุถึงสิ่งที่คุณต้องการได้จริง ๆ” เอ็มม่า ราดูคานู กล่าวถึงความเชื่อเรื่อง “ประสิทธิภาพ ที่สำคัญกว่า ภาพลักษณ์”
คลิกเลย >>> UFABETWINS
อ่านเพิ่มเติม >>> บ้านผลบอล